Το καλάθι είναι άδειο
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
ΦΙΛΤΡΑ
Τιμή
Κομπολόγια
ομπέω-κομπώ σημαίνει «ηχώ, κωδωνίζω, ιδίως επί ήχου τον οποίον εκδίδουσι πήλινα ή μεταλλικά αγγεία όταν το έν μετά του άλλου συγκρούωνται». Να θεωρήσουμε ότι τάχα, τυχαία «κομπείται» και το κομπολόι; Και ότι ο ήχος - ο «κόμπος» και όχι «κόμβος» - που κάνουν οι χάντρες του όταν «η μία μετά της άλλης συγκρούωνται» δεν είναι από τα βασικά του στοιχεία; Το ενδιαφέρον αυτό ρήμα υπάρχει στο Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης του Άνθιμου Γαζή, που η πρώτη του έκδοση έγινε στη Βιέννη, και η δεύτερη «εκ της Τυπογραφίας Κωνσταντίνου Γκαρπόλα του Ολυμπίου» στην Αθήνα το 1839.
Καθόλου δεν είναι τυχαίο: Το κομπολόι είναι και μουσική… Μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά κάποιες φορές, όπως γράφει ο Ηλίας Πετρόπουλος στα «Ρεμπέτικα Τραγούδια» του: «Το κομπολόι συνόδευε ως μουσικό όργανο το μπαγλαμά. Ο οργανοπαίκτης κρατούσε με το αριστερό του χέρι από τη φούντα ένα κομπολόι. κρεμασμένο από μια κουμπότρυπα του ρούχου του, και με το δεξί έτριβε ρυθμικά τις χάντρες του μ’ ένα κρασοπότηρο». Καμιά φορά, μερικοί παλιότεροι λαϊκοί τραγουδιστές το κάνουν αυτό ακόμα… Πλασμένο στο χέρι με γαρίφαλο, κανέλα, , βανίλια, λεμόνι, σανδαλόξυλο, μέντα, γιασεμί, λιβανι τα μυρωδάτα κομπολόγια καλύπτουν όλες τις αισθήσεις με φυσικό κορδόνι, και χειροποίητα τελειώματα. Πλασμένο στο χέρι με γαρίφαλο, κανέλα, , βανίλια, λεμόνι, σανδαλόξυλο, μέντα, γιασεμί, λιβανι τα μυρωδάτα κομπολόγια καλύπτουν όλες τις αισθήσεις με φυσικό κορδόνι, και χειροποίητα τελειώματα.
