Ελάχιστα έργα έχουν γνωρίσει τόση δόξα και έχουν αγαπηθεί τόσο πολύ από τους φιλότεχνους όσο «Το Δείπνο των Κωπηλατών» που κατατάσσει τον Pierre-Auguste Renoir στους κορυφαίους ζωγράφους της εποχής του. Ο χρωματικός πλούτος, η άψογη σύνθεση της σκηνής, τα φρέσκα, λαμπερά πρόσωπα… Ένα αριστούργημα! Το έργο ζωντανεύει μοναδικά την εποχή της Μπελ Επόκ, καθώς ξεχειλίζει από αυθορμητισμό και τη χαρά της ζωής. Επιπλέον, αποτελεί το μανιφέστο του καλλιτέχνη που χειραφετήθηκε από τον Ιμπρεσιονισμό, στον οποίο πρωτοστάτησε, για να διαμορφώσει ένα τελείως προσωπικό ζωγραφικό ύφος, αναγνωρίσιμο παγκοσμίως. Ο πίνακας με την υπογραφή του Pierre-Auguste Renoir είναι μοναδικό δείγμα της δεξιοτεχνίας του ζωγράφου στη σύνθεση μιας πολυπρόσωπης σκηνής, με τρόπο που να δείχνει απολύτως φυσική και αυθόρμητη. Η σκηνή εκτυλίσσεται στο μπαλκόνι του εστιατορίου Maison Fournaise, όπου σύχναζαν οι Παριζιάνοι μετά την κωπηλασία στον Σηκουάνα, και αποδίδεται με μοναδικό χρωματικό πλούτο, πινελιά πινελιά, και με μία λαμπερή παλέτα που λούζει με φως τόσο τα πρόσωπα όσο και τον ίδιο τον πίνακα. Η παλέτα μιας ιδιοφυΐας! Το λευκό στο τραπεζομάντιλο και στις φανέλες των κωπηλατών, η ώχρα στα ψάθινα καπέλα, το πράσινο της βλάστησης, το μαύρο με τις μπλε πινελιές στα σακάκια και στα φορέματα... συναρπαστικές λεπτομέρειες! Ο πίνακας αντικατοπτρίζει επίσης τη νέα, μοντέρνα κοινωνία του Παρισιού προς τα τέλη του 19ου αιώνα. Οι πελάτες του εστιατορίου προέρχονται από όλες τις τάξεις, είναι επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, ηθοποιοί, συγγραφείς, κριτικοί, μαικήνες και μοδίστρες, όπως η Aline Charigot, η κοπέλα που παίζει με το σκυλάκι της στην άκρη του τραπεζιού, η μελλοντική σύζυγος του Renoir…  Απολύτως πιστός προς το πρωτότυπο έργο, ακόμη και ως προς την υπογραφή του καλλιτέχνη που αποτελεί απόδειξη της άψογης αναπαραγωγής του, «Το Δείπνο των Κωπηλατών» θα αποτελεί πηγή χαράς και ομορφιάς για εσάς και την οικογένειά σας. Προσφέρεται πλαισιωμένος με χρυσή ξύλινη κορνίζα και με σύστημα ανάρτησης για να τον στολίσετε αμέσως και για να τον απολαμβάνετε σε όλο του μεγαλείο, κάθε μέρα. Για τους φιλότεχνους: η συλλεκτική αναπαραγωγή του πίνακα είναι αυστηρά περιορισμένη σε 250 αντίγραφα.

Όλη η ιδιοφυΐα του Renoir στο «Γεύμα των Κωπηλατών» που φιλοτέχνησε το 1880-81.

Το μπαλκόνι του εστιατορίου Maison Fournaise, από το όνομα του ιδιοκτήτη του, στο Chatou, ήταν τόπος συνάντησης καλλιτεχνών και συγγραφέων της Μπελ Επόκ.  Ο Monet, ο Sisley, ακόμη κι ο Degas, ήταν συχνοί θαμώνες. Εκεί έστησε το καβαλέτο του ο Renoir, το 1880, για να ζωγραφίσει μία ειδυλλιακή σκηνή με τη συντροφιά φίλων και μοντέλων του να τρώνε, να πίνουν κρασί και να συζητούν ξέγνοιαστα στο μπαλκόνι που είχε θέα τον Σηκουάνα. Αυτή είναι η σύντομη ιστορία του υπέροχου πίνακα του Renoir που σας προτείνουμε σήμερα, μια ωδή στη χαρά της ζωής  και ένα μνημείο της παγκόσμιας τέχνης.

Ο πίνακας του Pierre-Auguste Renoir, πολύτιμο απόκτημα του Μουσείου της Ουάσιγκτον, ανήκει στη συλλογή Philipps. Ο ιδρυτής του Μουσείου και συλλέκτης Duncan Philipps τον αγόρασε από τον έμπορο έργων τέχνης Paul Durand-Ruel αναγνωρίζοντας στο «Γεύμα των Κωπηλατών» ένα αριστούργημα της παγκόσμιας τέχνης κι ένα έργο-ορόσημο του ιμπρεσιονισμού, αν και ο Renoir είχε αρχίσει να αποστασιοποιείται από το κίνημα, από το 1880.

Πιερ-Ωγκύστ Ρενουάρ Γέννηση25  Φεβρουαρίου 1841 Λιμόζ,

Θάνατος 3  Δεκεμβρίου 1919 Καν-συρ-Μερ

ΥπηκοότηταΓαλλία

ΣπουδέςΣχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού (1862, 1864)

Ιδιότηταζωγράφος, γλύπτης και εικονογράφος

ΣύζυγοςΑλίν Σαριγκό (1890)

ΣύντροφοςΛιζ Τρεότ

ΤέκναΠιέρ Ρενουάρ, Ζαν Ρενουάρ, Κλοντ Ρενουάρ[13], Λουσιέν Μπισόν και Jeanne Tréhot

Είδος τέχνηςπορτραίτο, γυμνό, μυθολογικά θέματα και τοπιογραφία

Καλλιτεχνικά ρεύματαΙμπρεσιονισμός

Σημαντικά έργαYoung Girls in Black, Two Sisters, La loge, Luncheon of the Boating Party και La Grenouillère

ΒραβεύσειςΙππότης της Λεγεώνας της Τιμής, Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής και Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής

O Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ (Pierre Auguste Renoir, 25 Φεβρουαρίου 1841 - 3 Δεκεμβρίου 1919) ήταν Γάλλος ζωγράφος, από τις ηγετικές μορφές του ιμπρεσιονισμού.

Βιογραφία

Τα πρώτα χρόνια

Γεννήθηκε στην πόλη Λιμόζ της Γαλλίας, γιος του ράφτη Λεονάρ Ρενουάρ και της εργάτριας Μαργκερίτ. Σε ηλικία τριών ετών η οικογένειά του μετακόμισε στο Παρίσι όπου φοίτησε, στα επτά του χρόνια, σε καθολικό σχολείο. Τα βράδια παρακολουθούσε μαθήματα στη Σχολή Σχεδίου και Διακόσμησης. Προς το τέλος της χρονιάς επισκεπτόταν το ατελιέ των αδελφών Λεβί, που όμως λίγο αργότερα έκλεισε κι έτσι στράφηκε προς το ατελιέ του Ζιλμπέρ. Όταν μάζεψε λίγα χρήματα, έδωσε εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών.

Οι εκθέσεις, οι γνωριμίες και οι επιρροές

Το 1862 γράφτηκε στο ατελιέ των Ερλ Σινιόλ και Μαρκ-Σαρλ-Γκαμπριέλ Γκλαιρ. Εκεί γνώρισε τους Κλοντ Μονέ, Φρεντερίκ Μπαζίλ και Άλφρεντ Σίσλεϋ. Την ίδια περίοδο, εξασφάλισε άδεια για να αντιγράφει έργα άλλων καλλιτεχνών στο Μουσείο του Λούβρου. Δύο χρόνια αργότερα, ο Ρενουάρ ξεκίνησε να εκθέτει έργα του, ωστόσο για αρκετά χρόνια δε γνώρισε σημαντική αναγνώριση. Μέχρι τον Γαλλο-Πρωσικό πόλεμο του 1870, γύριζε με ένα σακίδιο στον ώμο και έζησε πολύ φτωχικά. Το 1867 ένας πίνακάς του με τον τίτλο Λιζ (Lise) έγινε δεκτός στο Σαλόν του Παρισιού. Την περίοδο αυτή θεωρείται πως ο Ρενουάρ επηρεάστηκε σημαντικά από τον Κλωντ Μονέ, πλησιάζοντας ολοένα και περισσότερο προς τον ιμπρεσιονισμό. Κατά πολλούς το διάστημα 1870-1883 αποτελεί τη λεγόμενη ιμπρεσιονιστική περίοδο του Ρενουάρ.

Κατά τον πόλεμο του 1870 υπηρέτησε στη Φρουρά της Ταρμά, στο Σώμα Πυροβολικού, όμως την επόμενη χρονιά αρρώστησε κι αποστρατεύτηκε, επιστρέφοντας έτσι στο Παρίσι. Η πολιορκία του Παρισιού του στέρησε τους φίλους του, καθώς ο Μονέ κι ο Μετρ αναζήτησαν καταφύγιο στην Αγγλία ενώ ο Μπαζίλ πέθανε. Το 1874 συμμετείχε στην πρώτη έκθεση της ομάδας των ιμπρεσιονιστών. Από μία δημοπρασία έργων του έλαβε 1.200 φράγκα κι εγκαταστάθηκε στη Μονμάρτρη. Το 1876 συναντά έναν εκδότη, ο οποίος τον κάνει πλούσιο. Γνωρίζει τον Εμίλ Ζολά.

Η διαφοροποίηση

Τη δεκαετία του 1880, ο Ρενουάρ σταδιακά διαχωρίστηκε από τους υπόλοιπους ιμπρεσιονιστές. Έστησε το ατελιέ του στη Μονμάρτρη το 1880 και γνωρίστηκε με την Αλίν Σαριγκό, την οποία νυμφεύτηκε. Το 1881 ταξίδεψε στην Αλγερία και κατόπιν στην Ισπανία και την Ιταλία, όπου ήρθε σε επαφή με το έργο του Ραφαήλ από το οποίο επηρεάστηκε βαθιά. Το 1884, μαθαίνοντας πως η Αλίν περιμένει το παιδί τους, επέστρεψε για να μείνει κοντά της και την επόμενη χρονιά γεννήθηκε ο γιος τους Πιέρ.

Το 1889 συνάντησε τον μηχανικό Άιφελ (Eiffel, γαλλ. προφ. Εφέλ) και περίπου το 1892 άρχισε να αναπτύσσει παραμορφωτική αρθρίτιδα, νόσο που τον βασάνισε μέχρι τον θάνατό του. Αντιμετώπισε σημαντικό πρόβλημα παραμορφώσεων στα χέρια ενώ σε πιο προχωρημένο στάδιο ένας ώμος του καθηλώθηκε εξαιτίας αγκύλωσης, γεγονός που ανάγκασε τον Ρενουάρ να διαφοροποιήσει την τεχνική του. Παρά τις σωματικές του δυσχέρειες, δεν εγκατέλειψε τη ζωγραφική. Το 1893 απέκτησε έναν ακόμα γιο, τον Κλοντ. Το 1907 μετακόμισε με την οικογένειά του στην πιο θερμή περιοχή Καν-συρ-Μερ (Cagnes-sur-Mer). Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι δυο γιοι του κατετάγησαν στον στρατό και τραυματίστηκαν σοβαρά. Η μητέρα τους τους επισκέφτηκε, αλλά εξαντλημένη κατά την επιστροφή της πέθανε το 1915.

Το 1919, ο Ρενουάρ επισκέφτηκε το Λούβρο όπου είχε την ευκαιρία να δει δικούς του πίνακες να εκτίθενται μαζί με κλασικά έργα. Σήμερα τα έργα του τού Λούβρου βρίσκονται στο Μουσείο Ορσέ

Το τέλος

Απεβίωσε στις 3 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς σε ηλικία 78 ετών.

Πηγη wikipedia.