Οι Ίριδες είναι ένας από τους πολλούς πίνακες με ίριδες που φιλοτέχνησε ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ κι ένας από τους πίνακες που ζωγράφισε κατά τη διάρκεια του εγκλεισμού του στο άσυλο του Αγίου Παύλου του Μωσόλ, στο Σαν Ρεμί ντε Προβάνς της Γαλλίας, ένα χρόνο πριν το θάνατό του, το 1890. Ο Βαν Γκο ξεκίνησε να ζωγραφίζει τις Ίριδες μέσα σε μια βδομάδα αφότου μπήκε στο άσυλο, το Μάιο του 1889, δουλεύοντας στον κήπο του νοσοκομείου. Υπάρχει μια έλλειψη υψηλής έντασης συγκριτικά με τα μεταγενέστερα έργα του. Συνήθιζε να λέει για τον πίνακα ότι είναι το “αλεξικέραυνο της ασθένειάς του” καθώς αισθανόταν ότι μόνο ζωγραφίζοντας μπορούσε να έχει σώας τας φρένας. Ο πίνακας είναι πιθανόν επηρεασμένος από τις ιαπωνικές ξυλογραφίες “ουκίγιο-ε”, όπως και πολλά άλλα έργα του. Οι ομοιότητες με τη συγκεριμένη ιαπωνική τεχνοτροπία παρατηρούνται στα έντονα περιγράμματα, τις παράδοξες οπτικές γωνίες, όπως περίεργα ζουμ σε ορισμένα λουλούδια ή χρώμα που δεν ταιριάζει με τις σωστές φωτοσκιάσεις των λουλουδιών. Ο πίνακας είναι γεμάτος φως, “γεμάτος ζωή χωρίς τραγωδία”. Ο Βαν Γκο θεωρούσε το συγκεκριμένο πίνακα προσχέδιο, αν και ο αδερφός του Τεό σκεφτόταν ότι είναι ένα έτοιμο έργο και γι’ αυτό το κατέθεσε στην ετήσια έκθεση του “Συλλόγου των Ανεξάρτητων Καλλιτεχνών” μαζί με την “Νύχτα με Αστέρια πάνω από το Ροδανό” το Σεπτέμβριο του 1889. Μάλιστα, έγραψε στον Βαν Γκο για την έκθεση “ … κάνει αίσθηση από μακριά. Οι Ίριδες είναι μια εξαιρετική σπουδή γεμάτη δροσιά και ζωή.” Και πράγματι ο πίνακας κατέληξε να γίνει ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του μεγάλου καλλιτέχνη.