Συνάντηση με τον Louis C. Tiffany - Ο μετρ υαλουργός της Art Nouveau!

Ζωγράφος και υαλουργός από τη Νέα Υόρκη, ο Tiffany αναδείχτηκε σε έναν από τους πιο διάσημους καλλιτέχνες της Αρ Νουβό. Εφάρμοσε ειδική τεχνική για τα γυαλιά οπαλίνας, λάνσαρε μία σειρά διακοσμητικών εσωτερικού χώρου και φιλοτέχνησε βιτρό που ξεχείλιζαν από φως. Εξαιρετικά επιτυχημένος, δέχτηκε πολλές επίσημες παραγγελίες και κέρδισε πολλά χρυσά μετάλλια σε Παγκόσμιες Εκθέσεις (Παρίσι, Σικάγο, Τορίνο, Αγία Πετρούπολη). Τα περίφημα φωτιστικά του είναι περισσότερο από ποτέ σπάνια και περιζήτητα συλλεκτικά κομμάτια. Σας παρουσιάζουμε νέα ακυκλοφόρητα κομμάτια, εμπνευσμένα από τη διαχρονική τέχνη του.

Ο Λούις Τίφανι γεννήθηκε στην Αμερική στις 18 Φεβρουαρίου του 1848, και πέθανε στις 17 Ιανουαρίου του 1933. Αργότερα αποδείχτηκε πως έγινε πρωτεργάτης του κινήματος Αρ Νουβό στην Αμερική εμπνευσμένος κυρίως από τον Galle, ο οποίος θα γινόταν διάσημος αργότερα.Ο Louis Comfort Tiffany ήταν γιος της Harriet Olivia Avery Young και του Charles Comfort Tiffany ,ο οποίος ήταν ο πλουσιότερος και διασημότερος κοσμηματοπώλης εκείνης της εποχής και είχε ιδρύσει και την εταιρεία ”Tiffany and Young” στη Νέα Υόρκη το 1837. Πήγε στο σχολείο Eagleswood Military academy, New Jersey. Μέχρι ο Louis να γίνει 20 χρονών το όνομα ήταν συνώνυμο με την πολυτέλεια καθώς η επιχείρηση αναγνωρίστηκε ως μια από τις καλύτερες της Αμερικής όσον αφορά τα κοσμήματα και τα ασημικά. Παντρεύτηκε την Mary Woodbridge Goddard και έκαναν μαζί τέσσερα παιδιά. Μετά το θάνατο της πρώτης γυναίκας του παντρεύτηκε το Νοέμβριο του την Louise Wakeman Knox. Το κατάστημα έγινε γνωστό αργότερα από τον Truman Capote στο μυθιστόρημα “Breakfast at Tiffany’s” και καθώς εκείνη την εποχή τα διαμάντια ήταν ο καλύτερος φίλος των κοριτσιών υπήρχε μόνο ένα μέρος για να τα αγοράσει κανείς. Στην αρχή ο Louis ήταν απρόθυμος να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του παρόλο που η εταιρεία ήταν πολύ επιτυχημένη. Το πρωταρχικό του πάθος ήταν για την τέχνη, ιδιαίτερα για τη ζωγραφική και σαν μαθητής του George Innes είχε αναπτύξει ένα ρομαντικό ύφος στη ζωγραφική του. Είχε σπουδάσει ζωγραφική στο Παρίσι με καθηγητή του τον Λεόν Μπειγί. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Παρίσι το 1869 εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να επισκεφθεί την Ισπανία και τη Βόρεια Αφρική όπου εντυπωσιάστηκε πολύ από την ισλαμική τέχνη και γνώρισε σε βάθος την παράδοση και την ιστορία αυτών των διαφορετικών πολιτισμών. Επηρεάστηκε έντονα από την τέχνη της Ιαπωνίας, η οποία εισαγόταν τώρα στην Ευρώπη. Μετά την επιστροφή του στη Νέα Υόρκη μπήκε στην επιχείρηση του πατέρα του ξεκινώντας να σχεδιάζει αρχικά βιτρώ για εκκλησίες και για αριστοκρατικά σπίτια καθώς και λάμπες και φωτιστικά.

Το 1885 ίδρυσε εργοστάσιο γυαλιού στη Corona, Long Island, στη Νέα Υόρκη στην οποία συνέχισε να παράγει πράγματα από γυαλί μέχρι το 1928. Η επιτυχία που ακολούθησε οφειλόταν στις καλλιτεχνικές του ικανότητες και στην τεχνική επιδεξιότητα του συνεργάτη του Artur. J. Nash. Ο Tiffany δεν ήταν τεχνίτης του γυαλιού αλλά σχεδιαστής των έργων και επόπτης της παραγωγής μέσω του μεγάλου και ειδικευόμενου προσωπικού του. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου γνωρίστηκε με τον Siegfried Bing, του οποίου η επιχείρηση έγινε αργότερα το μέσο για τις Ευρωπαϊκές εξαγωγές του. Η επιτυχία του καθιερώθηκε και γνωστοποιήθηκε στην παγκόσμια έκθεση στο Σικάγο το 1893 και στην Έκθεση του Παρισιού το 1900. Μετά από διάφορες αλλαγές ονομάτων της επιχείρησης του αποσύρθηκε το 1919 από την ενεργό συμμετοχή. Η πρώτη επαφή του Tiffany με το γυαλί ήταν μετά την επιστροφή του από το Παρίσι το 1879, όπου και σχημάτισε με τον Samuel Colman και τον Candace Wheeler την γνωστή εταιρεία “ Louis C.Tiffany and Associated Artists”.

Η ακατάπαυστη ενασχόληση του με τέχνη του γυαλιού και τις τεχνικές στην υαλουργία τελικά διέλυσε τη συνεργασία του με τους προαναφερθέντες και το 1885 ίδρυσε την “Tiffany Glass Company”, η οποία είχε ως κύριο αντικείμενο τα βιτρώ. Το 1892 έφυγε από το Μπρούκλιν για να ιδρύσει το studio του στη Corona και από το 1894 επρόκειτο να γίνει γνωστός ως “Tiffany Glass and Decorating Co”, όπου παρήγαγε φυσητά και διακοσμητικά έργα από γυαλί. Αυτή ήταν η περίοδος εξέλιξης και ανάπτυξης για τον Tiffany με την εισαγωγή πολλών νέων τεχνικών και στυλ στα έργα του.Είχε πολλούς καλλιτεχνικούς στόχους και αναφέρεται ότι σε πολλές περιπτώσεις έπρεπε να συμβιβαστεί διότι μόνο ένα μικρό ποσοστό κομματιών από τα πειράματα που έκανε μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Ως σύνθεση μορφής και διακόσμησης πολλά από αυτά είναι τέλεια παραδείγματα της Art Nouveau , όπως τα κομψότατα βάζα του με τη μορφή λουλουδιών και ειδικά εκείνα με τις μανώλιες. Το 1898 ο Tiffany ιδρύει με το Nash την εταιρεία “Stourbridge Glass Co.” αλλά το 1902 το όνομα αλλάζει πάλι με το όνομα “Tiffany Furnaces Inc.”. To 1919 ο Τίφανι και ο Nash αποσύρθηκαν από την ενεργό συμμετοχή και η επιχείρηση χωρίστηκε στα δύο. Τελικά το 1928 ο Tiffany απέσυρε την οικονομική του υποστήριξη και τη χρήση του ονόματος του από την “Tiffany Furnaces Inc.” και ο Nash έκανε δικιά του επιχείρηση, η οποία συνέχισε μέχρι να κλείσει το 1931.Εκτός από τα πολύ ξεχωριστά βάζα του ο Tiffany έγινε γνωστός και για τις επιτραπέζιες λάμπες και τα κρεμαστά φωτιστικά του που έχουν μέχρι και σήμερα υψηλές τιμές όταν εμφανίζονται σε δημοπρασίες. Πέθανε στις 17 Ιανουαρίου του 1933 και θάφτηκε στο Μπρούκλιν τη Νέας Υόρκης.

Έργο

Ο Τίφανι ήταν ιδιαίτερα επηρεασμένος από τα ισλαμικά μοτίβα και από τις φόρμες που παρατηρούσε στη φύση και στο περιβάλλον γύρω του και αυτό έκανε τα έργα του με ξεχωριστά χαρακτηριστικά. Ο ίδιος πίστευε πως τα προϊόντα, που διαθέτουν αισθητική ομορφιά και πρωτοτυπία μένουν ανεπηρέαστα από τις αλλαγές της μόδας. Ένα μεγάλο μέρος των έργων του ήταν και οι λάμπες που εκείνη την εποχή είχαν μεγάλη ζήτηση. Οι λάμπες που σχεδίαζε είχαν πολύ συχνά μορφή λουλουδιών και άλλων φυτών και είχαν ιδιαίτερα έντονα χρώματα. Ήταν κατασκευασμένες από επεξεργασμένο γυαλί και πολλές φορές παρατηρείται να έχουν επάνω τους βιτρώ με διάφορα χρώματα. Ο Τίφανι πίστευε πως η φύση είναι πάντα όμορφη και γι’ αυτό ήθελε να τη μιμηθεί μέσα από τα σχέδια του. Προσπάθησε να φέρει την ομορφιά της μέσα στο σπίτι σχεδιάζοντας αντικείμενα που είχαν τη μορφή στοιχείων της φύσης. Το πιθανότατα πιο όμορφο έργο του ήταν η γνωστή λάμπα τραπεζιού με το όνομα Lotus (1900 -1906) , η οποία πουλήθηκε το 1906 για 750 δολάρια. Είναι γνωστό για τις τρεις διαστάσεις που το χαρακτηρίζουν. Αρχικά έχει ένα δαχτυλίδι που μοιάζει με ομπρέλα και είναι στολισμένο με μπουμπούκια λουλουδιών. Στο επάνω μέρος της λάμπας υπάρχουν λουλούδια Lotus από όπου και βγαίνει το φως της λάμπας.

Ο σχεδιαστής εμπνεύστηκε για ακόμα μια φορά από τη φύση και θέλησε να τη μιμηθεί. Παράλληλα σχεδίασε και άλλες επιτραπέζιες λάμπες που είχαν πολύ μεγάλη αξία στην εποχή του. Μερικές από αυτές ήταν η Lily, μια επιτραπέζια λάμπα με χάλκινη βάση και επεξεργασμένο γυαλί.

Γύρω στο 1904 σχεδίασε και την πασίγνωστη λάμπα με το όνομα Wistaria ,η οποία ήταν φτιαγμένη από γυαλί σε διάφορα χρώματα .Άλλα γνωστά έργα του είναι η Magnolia (1905), Snowball(1905), Dragonfly (1906), Favrile Fabrique (1913) κ.τ.λ. Ο Λούις Τίφανι πίστευε πως η τέχνη συμβολίζει την ομορφιά των ιδεών και τα ορατά πράγματα από τα οποία δημιουργείται κάτι συγκεκριμένο και κάτι που παραμένει αναλλοίωτο. Ασχολήθηκε επίσης με την εσωτερική διακόσμηση αριστοκρατικών κατοικιών και εκκλησιών. Κλήθηκε μάλιστα και υπεύθυνος να επαναδιακοσμήσει μερικά από τα δωμάτια του Λευκού Οίκου.Κατά το σχεδιασμό και την παραγωγή των βιτρώ χρησιμοποιούσε γυαλί τύπου οπαλίνας και ένα νέο τύπο γυαλιού που εφηύρε ο ίδιος και που αργότερα έγινε χαρακτηριστικό γνώρισμα όλου του έργου του. Ο ιδιάζων τύπος γυαλιού που χρησιμοποιούσε για την κατασκευή μικρότερων αντικειμένων ήταν ελαφρύς, κομψός και λεπτός με χρώματα που ανακλούν το ηλιακό φως. Σ'αυτή του την καινοτομία, η οποία είχε ένα αμερικάνικο ύφος, βρέθηκε αντιμέτωπος ο σχεδιαστής γυαλιού και καλλιτέχνης John La Farge. Και οι δύο γνωστοί σχεδιαστές είχαν μάθει τη τέχνη τους μαζί στο Μπρούκλιν στη δεκαετία του 1870.

Κατά τα ταξίδια τα οποία έκανε παρατήρησε ότι τα δοχεία που έμεναν θαμμένα επί αιώνες μέσα στην άμμο είχαν κάτι το ξεχωριστό και είχαν αποσυντεθεί κατά έναν όμορφο τρόπο διότι τα μεταλλικά οξείδια του χώματος του είχαν προσδώσει μια ιδιαίτερη ποιότητα. Αυτό το τύπο γυαλιού ήθελε να μιμηθεί και μετά από πολλούς πειραματισμούς κατάφερε να παράγει το Favrile που ήταν ένα είδος ιριδίζοντος γυαλιού. Το τελικό στάδιο παραγωγής του γυαλιού αυτού πραγματοποιούνταν με την πρόσμιξη επτά διαφορετικών χρωμάτων στο ίδιο δοχείο. Οι τεχνίτες παρήγαγαν ένα πολύχρωμο υλικό του οποίου η λαμπερή επιφάνεια ανακλούσε και απορροφούσε όλα τα χρώματα του γύρω χώρου.