Μία ζεστή οικογενειακή στιγμή από την παλέτα του Γεώργιου Ιακωβίδη. Από τα πανάρχαια χρόνια, το θαύμα της μητρότητας εμπνέει την τέχνη. Αναρίθμητοι πίνακες υμνούν την ομορφιά της μάνας που, σαν άλλη Παναγία, κρατάει στον κόρφο της το μωρό της, το ταΐζει, το νανουρίζει… Αλλά και αυτόν τον μοναδικό δεσμό που συνδέει το παιδί με τη μητέρα του, θαρρείς και ο λώρος μεταξύ τους δεν κόβεται ποτέ... Ο πίνακας του Γεώργιου Ιακωβίδη ζωντανεύει μια τέτοια τρυφερή σκηνή: Μια όμορφη νεαρή μητέρα, κρατώντας σφιχτά το μωρό της στην αγκαλιά της, του χαρίζει τα πρώτα του μουσικά ακούσματα σαλπίζοντας μια καραμούζα. Το μωρό, γεμάτο αγαλλίαση, κοιτάζει τη μητέρα του στα μάτια. Και με λαχτάρα της ζητάει να επαναλάβει τη μελωδία, παρακινώντας τη να ξαναφυσήξει το όργανο με τα μικροσκοπικά χεράκια του. Είναι “Το Πρώτο Μάθημα Μουσικής”… Ανυπέρβλητος τεχνίτης στην απόδοση ζεστών οικογενειακών στιγμών, ο Ιακωβίδης ζωντάνεψε εδώ τη θαλπωρή της μοναδικής αυτής στιγμής με τα πιο θερμά χρώματα της παλέτας του. Οι αποχρώσεις της ώχρας λούζουν το δωμάτιο, και μαζί την όμορφη μητέρα με τα σκούρα καστανά μαλλιά, που τα έχει πλεγμένα με σεμνότητα στην κορυφή του κεφαλιού της. Οι πινελιές των ψυχρών χρωμάτων στην ποδιά της και στο φόντο – το γκρι, το μπλε, το κυπαρισσί – δένουν τόσο αβίαστα με τα υπόλοιπα χρώματα, που η αίσθηση της αρμονίας είναι απόλυτη. Σε αντίθεση με τη γήινη φιγούρα της μητέρας, η τρυφερή επιδερμίδα του ξανθού μωρού είναι πιο λευκή και πιο ροδαλή, καθώς λάμπει ολόκληρο από αγαλλίαση.